Friday, February 25, 2011

ഇതെന്റെ അപ്പാപ്പനാണ്..

യർപോർട്ടിൽ നിന്ന് കാറിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്നതിനിടയ്ക്ക് കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പുസ്തകം നീതു മറിച്ച് നോക്കി.എയ്ഡ്സ് ബാധിച്ച് മരിച്ച ഒരു അമ്മയുടെ മകന്റെ കഥയാണ്.ഒന്നു രണ്ട് പേജ് വായിച്ചു.മടുപ്പ് തോന്നി മടക്കിവച്ചു.മക്കളെ പട്ടിണിക്കിടാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ശരീരം വിൽക്കാൻ ഇറങ്ങണോ?അത്രയ്ക്കും ഗതികേട് ഉണ്ടാകുമോ സ്ത്രീകൾക്ക്.തനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല.സ്ത്രീകൾക്ക് പറ്റുന്ന എത്രയോ ജോലികളുണ്ട്.അതല്ലെങ്കിൽ സമൂഹം അത്രയും മൻസാക്ഷിയില്ലാതെ മാറിയിരിക്കുന്നു. ക്ഷീണം കൊണ്ട് നീ‍തു മമ്മിയുടെ മടിയിൽ തല വച്ചു കിടന്നു. ഒറ്റ മകളായത് കൊണ്ടാകാം തന്നോട് മമ്മിയ്ക്ക് വല്ലാത്ത സ്നേഹമാണ്. മമ്മിയുടെ നീളമുള്ള വിരലുകൾ തന്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ തഴുകിയപ്പോൾ എന്തോ, വല്ലാത്ത ഒരു സുഖം! നീളൻ വിരലുകളുള്ള സ്ത്രീകൾ സുന്ദരികളാണെന്ന് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ശരിയായിരിക്കും; yes, she is beautiful. നീതു തന്റെ വിരലുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി.കൈപ്പത്തി തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി.അതെ താനും സുന്ദരിയാണ്. നീതു തന്റെ ഇടതുകൈ കണ്ണിന് മുന്നിലേയ്ക്ക് ഒന്നും കൂടി കൊണ്ട് വന്ന് മോതിരവിരൽ മാത്രം നിർത്തി ബാക്കി എല്ല വിരലുകളും മടക്കി. ഈ വിരലിലാണ് ഒരു ആഴ്ചയ്ക്കകം ഒരു മോതിരം ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്ന കാര്യം നീതു ഒർത്തു! അവൾ ചെറുതായി മന്ദഹസിച്ചു.
ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ നീതുവിന് ചെറുതായി കോങ്കണ് വരുന്നുണ്ടെന്ന് കൂട്ടുകാരികളിലാരോ പറഞ്ഞത് ഓർമ്മ വരുന്നു.കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ കോങ്കണ്ണ് വരുത്താതെ നോക്കണം. നല്ല ഉറക്കം വരുന്നു. സാധാരണ യാത്രകളിൽ  താൻ ഉറങ്ങാറില്ല എന്ന കാര്യം നീതു ഓർത്തു. അമേരിക്കയിൽ നിന്നുമുള്ള 24 മണിക്കൂർ യാത്ര തന്നെ അത്രയ്ക്കും ക്ഷീണിതയാക്കിയിരിക്കുന്നു! ഒന്ന് കണ്ണടച്ചപ്പോഴേയ്ക്കും അടച്ചിട്ട കാറിന്റെ ചില്ലിൽ തട്ടി കാറ്റ് നീതുവിനെ വിളിച്ചുണർത്തി.6 വർഷത്തോളം അമേരിക്കയിൽ കഴിഞ്ഞ തന്നെ കേരളത്തിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിക്കാത്തതിന് കാറ്റ് ചീത്ത വിളിച്ച് കടന്ന് പോയത് പോലെ തോന്നുന്നു. ഇല്ല തനിക്കുറങ്ങാൻ കഴിയില്ല.ഞാൻ എന്തൊരു സ്റ്റുപ്പിഡ് ഗേൾ ആണെന്ന് കാറ്റ് ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാകും. കുഴപ്പമില്ല, ഇനി 2 മാസത്തോളം താൻ ഇവിടെയുണ്ടാകും. ആവോളം നാടിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ച് അങ്ങിനെ അങ്ങിനെകടന്ന് പോയ കാറ്റിന്റെ പരിഭവം അങ്ങിനെ തീരട്ടെ.
മുൻസീറ്റിലിരുന്ന് യാത്ര ചെയ്യുന്ന ഡാഡിയെ നീതു ഒരു നിമിഷം ശ്രദ്ധിച്ചു. നല്ല ഉറക്കമാണ് ഡാഡി.കാലിഫോർണിയയിലെ കേരള അസ്സോസിയേഷന്റെ മീറ്റിങ്ങുകളിൽ നൊസ്റ്റാൾജിയയെ കുറിച്ചെല്ലാം വാതോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന ഡാഡിയാണ് മുൻസീറ്റിലിരുന്ന് കൂർക്കം വലിക്കുന്നത്. അല്ലെങ്കിലും പ്രവാസികളുടെ ഒരു സ്ഥിരം വാക്കാണ്  നൊസ്റ്റാൾജിയ. ഒട്ടും ആത്മാർത്ഥതയില്ലാതെ ഏത് പൊതുവേദിയിലും ഉച്ചരിക്കാൻ കിട്ടിയ ഒരു വാക്ക്. നീതുവിന് ഉള്ളിൽ നീരസം തോന്നി.വീട്ടിൽ ഡാഡി ഏകാധിപതിയെ പോലെയാണ്. ആരോടും ചോദിക്കാതെ അപ്പൂപ്പനെ ആശുപത്രിയിലാക്കിയത് ഡാഡിയിലെ ഏകാധിപതിയെ തനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണിച്ച് തന്നു.50 വയസ്സുള്ള അപ്പാപ്പൻ ആശുപത്രിയിൽ എല്ലാവരുടെയും അവഗണനയോട് കൂടി.disgusting.
നീതു എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് ഡോറിന്റെ ചില്ല് താഴ്ത്തി. കൈ ഡോറിൽ വച്ച് അതിൽ താടി വച്ചിരുന്നു.കണ്ണടയ്ക്കാതെ കുറച്ച് നേരം ഇരുന്നു.അങ്ങിനെ ഇരുന്നാൽ കണ്ണിന് മുന്നിൽ കൂടി സ്വർണ്ണ നിറമുള്ള വട്ടങ്ങൾ ആകാശത്ത് നിന്നും താഴേയ്ക്ക് ഇറങ്ങിവരുമെന്ന് പറഞ്ഞത് അപ്പാപ്പനാണ്.ഉം..ശരിയാണ് ഇപ്പോഴും സ്വർണ്ണ നിറമുള്ള വട്ടങ്ങൾ ആകാശത്ത് നിന്നും താഴേയ്ക്ക് ഇറങ്ങിവരുന്നുണ്ട്! അപ്പാപ്പൻന്താണ് അപ്പാപ്പന് രോഗം വരാനുള്ള കാരണം? എനിക്കറില്ല, ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടില്ല!അമ്മൂമ്മയെ കണ്ട ഓർമ്മ തനിക്കില്ല. ചെറുതായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ കളിപ്പിക്കാനായി ഒരു പാട്ട് പാടുമായിരുന്നു അപ്പാപ്പൻ. പാട്ട് അത്രയും ഓർമ്മയിൽ തെളിയുന്നില്ല.പക്ഷെ മറവിയുടെ പുകമറയ്ക്കുള്ളിൽ ഏതോ ചില വരികൾ തെളിഞ്ഞ് വരുന്നുണ്ട്. ‘കേട്ടില്ലെ കോട്ടയത്തൊരു മൂത്ത പിള്ളേച്ചൻ’ നീതു പതുക്കെ മൂളി നോക്കി. പാട്ട് താൻ മറന്ന് പോയിരിക്കുന്നു. അല്ലെങ്കിലും ആലാപനം തനിക്ക് ചേർന്നതല്ല.കാറ് ഏതോ ഒരു ഗട്ടറിൽ ചാടി യാത്ര തുടർന്നു. ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട ഡാഡി കേരളത്തിലെ റോഡിനെ കുറിച്ച് എന്തോ പിറുപിറുത്തു.പിന്നീട് ഡ്രൈവറോട് എന്തോ പറഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ഡാഡിയുടെ കഴുത്തിന് പുറകിലുള്ള ഒരു മറുക് അതെപോലെ തന്നെ അപ്പാപ്പന്റെ കഴുത്തിന് പിറകിലുമുണ്ട്. പണ്ടൊക്കെ അതിൽ പിടിച്ച് കളിക്കുകയായിരുന്നു പ്രധാന പണി.അതിൽ അപ്പാപ്പൻ സ്നേഹപൂർവ്വം പരാതി പറയുമായിരുന്നു.
‘നീ പിടിച്ച് വലിച്ചിട്ടാ ഇതിന്റെ നീളം കൂടിവരുന്നത്’
 പക്ഷെ ഡാഡിയുടെ മറുകിന് നീളം ഇല്ല.അതിൽ ഞാൻ പിടിച്ച് കളിച്ചിട്ടല്ല. തന്നെ അതിൽ തൊടാൻ പോലും ഡാഡി സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല. ഏതോ പുസ്തകത്തിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട് ‘സ്പർശനത്തിലൂടെയുള്ള സ്നേഹം’. ഡാഡി തന്നെ സ്പർശിച്ചത് എന്നാണ്? നീതു ഓർമ്മിക്കാൻ നോക്കി. ഡാഡിയുടെ സ്പർശനത്തിലൂടെയുള്ള സ്നേഹം അനുഭവിച്ചിട്ട് കാലമേറെയായി. ഡാഡിയുടെ കുറ്റമല്ല.തിരക്ക് എങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞാലും തിരക്ക്. പക്ഷെ അപ്പാപ്പൻ അങ്ങിനെയല്ല. തന്നെ ഇപ്പോൾ കണ്ടാലും ഓടി വന്ന് ഉമ്മ തരും.തന്നെ അത്രയ്ക്കും കാര്യമാണ്. അത് കൊണ്ടല്ലെ താൻ അമേരിക്കയിലേയ്ക്ക് പൊയ ആ ദിവസം ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും ഓടി വന്നത്. എല്ലാവരും പറഞ്ഞത് അപ്പാപ്പന് അസുഖം കൂടിയിട്ടാണ് ആശുപത്രി ഓടി വന്നത്. പക്ഷെ എന്നോട് സ്വകാര്യമായി പറഞ്ഞത് എന്നെ കാണാൻ വേണ്ടിമാത്രമാണ് ഓടി വന്നതെന്നാണ്.
അന്ന് അപ്പാപ്പന്റെ കാല്പാദം നിറയെ രക്തമായിരുന്നു. കുപ്പിച്ചില്ല് കുത്തിക്കയറിയ പാടുകൾ!ആശുപത്രി സെക്യൂരിറ്റിയുടെ കണ്ണിൽ പെടാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി മതിൽ ചാടിയപ്പോൾ മതിലിന്മേൽ കുത്തി നിർത്തിയ കുപ്പിച്ചില്ലുകൾ ഏൽ‌പ്പിച്ച മുറിവുകൾ! അടുത്തുള്ള ഹെൽത്ത് സെന്ററിൽ കൊണ്ട് പോയി മരുന്ന് വച്ചുകെട്ടുമ്പോൾ എന്ന് തിരികെ വരും എന്ന് ചോദിച്ച അപ്പാപ്പനോട് മറുപടി പറയാൻ തനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പക്ഷെ താൻ ഇപ്പോൾ തിരികെ വരികയാണ്. അപ്പാപ്പന് കൊച്ചുമോളുടെ കല്ല്യാണം കൂടേണ്ടേ?
വീട്ടിലെത്തി.ഒരുപാട് ആളുകൾ വന്ന് കുറെ വിശേഷം ചോദിച്ചു. ചിലതിനൊക്കെ മറുപടി പറഞ്ഞു.ചിലതൊക്കെ കേട്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചു. അപ്പാപ്പനെ കല്ല്യാണതലേന്ന് ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും കൊണ്ട് വരും എന്ന് മമ്മി പറഞ്ഞറിഞ്ഞു. അപ്പാപ്പനെ കാണാൻ പോകണം എന്ന് ഡാഡിയോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ മൂന്ന് ദിവസം കൂടി കാത്താൽ പോരെ അപ്പാപ്പൻ ഇങ്ങോട്ട് തന്നെയല്ലെ വരുന്നതെന്നായിരുന്നു മറുപടി.പക്ഷെ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ ദിവസം അപ്പാപ്പൻ വന്നില്ല. പ്പാപ്പനെ അറിയിക്കാതെയാണ് തന്റെ കല്ല്യാണം എന്ന് പലരിൽ നിന്നും നീതു മനസ്സിലാക്കി. പക്ഷെ അപ്പാപ്പന് തന്റെ കല്ല്യാണമാണെന്ന കാര്യം അറിയാമെന്നും ഡാഡി സമ്മതിക്കാത്തതിലാണ് അപ്പാപ്പനെ കൊണ്ടുവരാത്തതെന്നും  മമ്മി പറഞ്ഞ്  അറിഞ്ഞപ്പോൾ നീതു ഞെട്ടിപ്പോയി.അവൾക്ക് ഡാഡിയോട് പുച്ഛം തോന്നി. അപ്പാപ്പനില്ലാതെ നാളെ താൻ പള്ളിയിലേയ്ക്ക് ഇറങ്ങില്ലെന്ന് നീതു ഡാഡിയോട് തീർത്ത് പറഞ്ഞു.തനിക്ക് കോങ്കണ്ണ് വരുന്നുണ്ടോ? മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ തന്റെ സ്റ്റാറ്റസ്സിന് പോറലേൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഡാഡി അപ്പാപ്പനെ പോയി കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞു.ആശുപത്രിയിൽ പോകാനായി തയ്യാറാകുമ്പോഴാണ് ഒരു ഫോൺ വന്നത്. നീതുവിന് എന്തൊ പന്തികേട് തോന്നി.പിന്നെ ഫോൺ കോളുകളുടെ പ്രവാഹമായിരുന്നു. വിവാഹം Postpond ചെയ്യില്ല എന്നാരോടോ ഫോണിൽ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ സംശയം ഇരട്ടിച്ചു.അവസാനം ഡാഡി വന്ന് നീതുവിനോട് പറഞ്ഞു. അപ്പാപ്പന് ഒരു ആക്സിഡന്റ് ഉണ്ടായി, നമുക്കൊന്ന് ഹോസ്പിറ്റൽ വരെ പോകാം.
ആശുപത്രിപ്പടിക്കൽ വലിയ മതിൽ അതേപോലെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അപ്പാപ്പന്റെ കാലിൽ വലിയ മുറിവുകൾ ഏൽ‌പ്പിച്ച ആ കുപ്പിച്ചില്ലുകൾ തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.കാലിലെ രക്തം കുപ്പിച്ചില്ലിന്മേൽ ഉണ്ടായിരിക്കുമോ? ആശുപത്രി ചെയർമാൻ സംഭവങ്ങൾ ഡാഡിയോട് വിശദീകരിച്ചു. ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് അപ്പാപ്പനെ മൂന്ന് ദിവസമായി കാണാനില്ലായിരുന്നു. ഇടയ്ക്കൊക്കെ ആരോടും പറയാതെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോകുന്നത് പതിവായതിനാൽ അവർ ആദ്യം അന്വേഷിച്ചില്ല.പിന്നീട് വീട്ടിൽ അറിയിക്കാതെ അന്വേഷിക്കാം എന്ന് കരുതി. പക്ഷെ ഇന്ന് കാലത്താണ് ആശുപത്രിയിലെ വാട്ടർ ടാങ്കിൽ നിന്നും അപ്പാപ്പന്റെ അഴുകിത്തുടങ്ങിയ ദേഹം കണ്ടെടുത്തത്. ചെയർമാൻ ഒന്ന് നെടുവീർപ്പെട്ട് മുഖമുയർത്തി ഡാഡിയോട് ചോദിച്ചു.
‘തനിക്ക് ഒന്ന് കൊണ്ട് പോകാമായിരുന്നില്ലേ? എത്ര പ്രാവശ്യം ഞാൻ തന്നോട് പറഞ്ഞതാ, ഇപ്പോൾ അപ്പൻ നോർമ്മൽ ആണെന്ന്?’
ഡാഡിയ്ക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായില്ല.അവസാനം ശവശരീരം തിരിച്ചറിയാൻ ചെന്നു. അഴുകിത്തുടങ്ങിയ മുഖത്തിൽ നിന്നും അത് അപ്പാപ്പനാണെന്ന് വായിച്ചെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല എന്ന് ഡാഡി പറഞ്ഞപ്പോൾ നീതു ഞാൻ ഒന്ന് ശ്രമിക്കട്ടെ എന്ന് അവിടെയുള്ള ജീവനക്കാരോട് പറഞ്ഞു. ശവശരീരം കമഴ്ത്തിക്കിടത്തിയപ്പോൾ കഴുത്തിന് പിറകിലുള്ള മറുക് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.അതെ അത് അപ്പാപ്പൻ തന്നെ.താൻ അമേരിക്കയിൽ പോയതിന് ശേഷം ആ മറുകിന് വലിപ്പം വച്ചിട്ടില്ല. അതേ വലിപ്പം തന്നെ! നീതു ചെയർമാനോട് പറഞ്ഞു.
‘അതെ ഇതെന്റെ അപ്പാപ്പനാണ്. കഴുത്തിന് പിറകിലുള്ള ഈ മറുക് തന്നെയാണ് തെളിവ്’.
 നീതു ഡാഡിയുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഒന്ന് നോക്കി.ഡാഡിയുടെ വലത് കൈ കഴുത്തിന് പിറകിലുള്ള തന്റെ വലിപ്പമില്ലാത്ത മറുകിലായിരുന്നു.

17 comments:

  1. കുഞ്ഞുങ്ങളായിരിക്കുമ്പോൾ മാതാപിതാക്കൾ മക്കളെ എടുത്ത് നടക്കുകയും അവർക്ക് ഉമ്മകൾ നൽകുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്.പക്ഷെ അവർ വലുതായി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അവരെ ഒന്ന് തൊടാൻ പോലും മാതാപിതാക്കൾ പലപ്പോഴും മറന്നു പോക്കുന്നു, മനപൂർവ്വമല്ലെങ്കിലും.അങ്ങിനെ ഒരിക്കലും ഉണ്ടാവല്ലെ എന്ന് പ്രാർഥിക്കുന്നു..

    ReplyDelete
  2. സ്നേഹത്തിന്റെ നിര്‍മ്മലത വലരെ സൂക്ഷ്മമായി അവതരിപ്പിച്ച കഥ. രോഗമില്ലെങ്കിലും രോഗിയായി ആശുപത്രിയില്‍ കഴിയേണ്ടി വരുന്ന വൃദ്ധന്മാരുടെ എണ്ണം കൂടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ കാലത്ത് അവരുടെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിയാനും സ്നേഹിക്കാനും കൊതിക്കുന്ന യുവത്വങ്ങള്‍ക്ക് അത് നിഷേധിക്കുന്ന ഒരു കാലത്തിന്റെ ജീവിതങ്ങള്‍ വരച്ച കഥ.
    ആശംസകള്‍.

    ReplyDelete
  3. അത് മനപ്പൂര്‍വം തന്നെ തൂവലാനേ....അപ്പനും പെണ്മക്കളും ആയാലും, ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞാല്‍ ഒരകലം പാലിക്കുന്നതാ നല്ലത് :-)
    പിന്നെ പിള്ളേര് വലുതായിക്കഴിഞ്ഞാ, എങ്ങനെയാ എടുത്തു പൊക്കുക!!!
    ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ കഥ....അഭിനന്ദനങ്ങള്‍....

    ReplyDelete
  4. റാംജി.ആദ്യ കമന്റിന് നന്ദി.

    ReplyDelete
  5. ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞേ..ഒരു അകലം പാലിക്കുന്നത് നല്ലത് തന്നെ.തന്മാത്ര എന്ന സിനിമ എന്നെ ഒരുപാട് സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്.അതിൽ മോഹൻലാലിന്റെ കഥാപാത്രം ചോദിക്കുനുണ്ട് ‘നിങ്ങൾ മക്കളെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാറുണ്ടോ അവരോടൊപ്പം കളിക്കാറുണ്ടോ’ എന്നൊക്കെ...അപ്പോൾ മകൻ സന്തോഷം നിമിത്തം അമ്മയുടെ തോളിലേയ്ക്ക് ചായുന്നുണ്ട്.സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ അത് കണ്ടപ്പോൾ കരഞ്ഞിരുന്നു.അതുകൊണ്ടാണ് ആദ്യകമന്റായി അത് തന്നെ എഴുതിയത്.ചെറുതായിരിക്കുമ്പോൾ മക്കളെ എടുത്ത് നടന്നിരുന്നവർ വലുതായിക്കഴിഞ്ഞാൽ അവരെ ഒന്ന് തൊടാൻ പോലും മറന്ന് പോകുന്നു എന്നാണ് ഞാൻ പറയാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്.കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതിൽ വളരെ സന്തോഷം..

    ReplyDelete
  6. പറയാനുള്ള ആശയം നന്നായ് പറഞ്ഞു താങ്കള്‍, സ്നേഹം ഉള്ളിലുണ്ടായാല്‍ പോര, അത് പ്രകടിപ്പിക്കുക തന്നെ വേണം,സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്ന ആള്‍ക്ക് അത് ബോധ്യപ്പെടണം.അല്ലേല്‍ സ്നേഹം കൊണ്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ല.

    ReplyDelete
  7. നല്ല കഥ.. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍....

    ReplyDelete
  8. നന്നായി പറഞിരിക്കുന്നു
    ഇഷ്ട്ടായി

    ReplyDelete
  9. മുല്ല,ജൂവരിയ,രണ്ടുപേർക്കും നന്ദി...നിങ്ങളുടെ വാക്കുകൾ ഒരു ബോണസാണ്.സ്പർശനത്തിലൂടെയുള്ള സ്നേഹം തന്നെയാണ് ഞാൻ പറയാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്.അത് സാധിച്ചതിൽ ഞാൻ വളരെയധികം സന്തോഷിക്കുന്നു.നന്ദി.വീണ്ടും വരിക..

    ReplyDelete
  10. മഞ്ഞുതുള്ളികൾ (കിരൺ)-അതെ നമ്മുടെ രണ്ടുപേരുടെയും അങ്കിളിന്റെ കഥയിൽ കാലികമായ മാറ്റം വരുത്താതെ എഴുതിനോക്കിയതാണ്.ശരിയാണ് ഈ കഥ മരിച്ച്പോയ നമ്മുടെ അങ്കിളിന് സമർപ്പിക്കാം.കമന്റിന് നന്ദി.ഈണ്ടും വരിക..

    ReplyDelete
  11. ഹാഷിം-കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതിൽ സന്തോഷം.അഭിപ്രായത്തിനു നന്ദി.വീണ്ടും വരിക.

    ReplyDelete
  12. ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ കഥ....അഭിനന്ദനങ്ങള്‍..

    ReplyDelete
  13. ഇത് വളരെ ടച്ചിംഗ് ആയി തൂവലാന്‍. നല്ല കഥ, നല്ല വതരണം.
    രോഗമില്ലാതെയും ആശുപത്രികളില്‍ കഴിയേണ്ടിവരുന്ന അവഗണിക്കപ്പെടുന്ന വാര്‍ധക്യത്തിന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ നന്നായി വരച്ചു കാട്ടി.

    നമുക്ക് പരസ്പരം സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരം കിട്ടിയില്ലല്ലോ! :(

    ReplyDelete
  14. കാർന്നോർ,ഫെനിൻ-കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതിൽ സന്തോഷം.വീണ്ടും വരിക.
    തെച്ചിക്കോടൻ-അഭിനന്ദങ്ങൾക്ക് നന്ദി.നമുക്ക് കാണാൻ സാധിക്കാത്തതിൽ വിഷമമുണ്ട്.ഇനി അവസരം വരുമ്പോൾ നമുക്ക് സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാം..നന്ദി...

    ReplyDelete
  15. നല്ല കഥ അഭിനന്ദനങ്ങള്‍

    ReplyDelete

എന്തൂട്ടാ നോക്കിനിക്കണെ അങ്ങട്ട് എഴുതിഷ്ടാ...